Dzięki ludziom, którzy rozumieją potrzebę ocalenia reliktów przeszłości, w Stawiszynie w czasie świąt Wielkanocnych, od czasu zaborów,
a dokładnie od ok. 120 lat, miejscowi mężczyźni ubrani w dziewiętnastowieczne mundury tureckie i wyposażeni w szable i halabardy, pełnią straż przy grobie Chrystusa.
Według Jerzego Widerskiego, znanego z działalności społecznej i pasji historycznej, jednego z opiekunów straży Turków w kościele stawiszyńskim, jest wielce prawdopodobne, że w Stawiszynie tradycja ta powstała z inspiracji proboszcza Teodora Meyera, patrioty i historyka, który wspierał ideę pełnienia straży przy Grobie Pańskim przez powracających z odsieczy wiedeńskiej w czasie Wielkiego Tygodnia chłopów ubranych w zdobyczne stroje tureckie

Bardzo prawdopodobne jest również to, że właśnie tureckie mundury, tu w Stawiszynie, były swoistym symbolem niepodległościowym skrywanym przed zaborcą, bo to właśnie Turcja jako jedyne państwo nie uznała rozbiorów Polski. W powiązaniu z symboliką zmartwychwstania, działalność ta stanowiła silne wzmocnienie poczucia polskości wśród społeczeństwa.
Stawiszyn, miasto o długim rodowodzie historycznym, podtrzymywanie którego niestety zaniedbano i któremu nadal nie poświęca się należytej uwagi i troski, może być dumne z własnej wyjątkowości, której tradycja straży pełnionej przez Turki wielkanocne jest ważnym elementem.

Jest to bowiem zwyczaj unikatowy, znany i podtrzymywany jedynie w kilku miejscach w Polsce.
Niezwykle ważne jest aby jak najwięcej osób czy instytucji wspierało tego rodzaju lokalne zwyczaje w miarę swoich możliwości, finansowo, ale i w każdy inny sposób tak, by kolejne pokolenia wyrastały w poczuciu poszanowania tradycji, ducha i wiary przodków.